دختری دنبال شاعر گشتنم

من نه دانشمند , نه صوفی مسلکم 
دختری دنبال شاعر گشتنم 
شعر من همتای شعر سعدی است 
حافظ از عطر سرودم گشته مست 
شعر مولانا و شعر رودکی 
بهترند از شعر بنده ,اندکی 
لیکن این نو شاعران یاوه گو 
پیش شعرم, جمله می بازند رو 
گاهی از غم می سرایم, گاه ز شادی 
گاه هم از وضع ایران, می شود شعرم سیاسی 
حس خود را می گذارم توی ابیاتم گهی 
گاه مناجاتم, به شکل بیت می آید همی 
مرگ و نیستی توی اشعارم گم است 
شوق و شور زندگی, اما ببین چقد پر است 
دوست دارم یک زمان عاشق شوم 
همچو لیلا عاشق مجنون شوم 
بعد گویم قصه ای از عاشقی 
هر که خواند,گر بگیرد سینه اش از عاشقی 

دوست دار شما پریا